collectief VOILA
Mathijs Deheegher (2001) en Mats E. (2002) vonden elkaar tijdens hun theateropleiding aan LUCA School Of Arts. Ze hebben een gedeelde liefde voor tragische figuren, flauwe woordgrapjes en tekst. Dat alles liefst overgoten met live muziek.
In hun voorstellingen werken ze rond maatschappelijke thema’s waar ze een persoonlijke betrokkenheid mee hebben. De zwaarte vermengen ze met humor. Dit draait oftewel uit op een tragikomische voorstelling, of op een voorstelling die de zwaarte van het thema accentueert. In hun theater staat een begrijpbaar plot centraal. Ze vermengen duidelijke, heldere taal met een muzikale poëzie. Mats en Mathijs vinden het belangrijk dat theater toegankelijk is: voor de eerste keer theatergangers of school hatende jeugd, tot de oudere generatie en iedereen daartussen!
Het was mooi.
Simone staat voor een onmogelijke keuze: hoe neem je afscheid van de persoon met wie je samen een leven hebt opgebouwd? Toekijken hoe Werner aftakelt? Of hem laten gaan en alleen achterblijven? Of stap je samen uit het leven? Maar hoe dan?
“Het was mooi.” is een tragikomische locatievoorstelling waarin twee jonge spelers in de huid kruipen van een bejaard echtpaar, daarbij muzikaal ondersteund door een live-gitarist. Het is een intieme dialoog tussen Werner en Simone. Tussen de spelers en de muziek. Tussen het theater en het publiek. Ze behandelen vragen over waardig oud worden en sterven, over graag zien en loslaten.
collectief VOILA maakt met “Het was mooi.” een locatie-adaptatie van Mathijs’ afstudeervoorstelling “who waits forever anyway” (2024, LUCA Drama). Met deze locatievoorstelling betrachten ze het voorstellingsthema bespreekbaar te maken voor buitenstaanders en mensen die dit meemaken, bijvoorbeeld door "Het was mooi." te spelen in woonzorgcentra.
